Er is geen stad waar ik zo gek op ben, geen stad waar ik me zo thuis voel en geen stad waar ik zo graag rondwandel omdat er altijd wel een fijn cafeetje of leuk winkeltje of gewoon lieve leuke knappe grappige mensen zijn. Zeven jaar geleden stond ik tijdens een sneeuwstorm op een dakterras hier met een jongen die ik niet kende en nooit meer sprak, die me een sigaret aanbood en het opvallend vond dat ik bedankte, maar die me ook vertelde over zijn Oslo. "Ooit woon ik hier ook," zei ik toen en zes jaar later stapte ik met een enkele reis op het vliegtuig en de terugreis is nog niet geboekt. Nog niet, want ik ga hem wel boeken en dat is kut en fijn en eng en fantastisch.
Het is me nog niet gelukt om in woorden te vatten waarom ik naar huis verhuis, maar ik ben blij dat Oslo in elk geval nog vier maanden thuis is. Want oh, Oslo.
Oslo, met de rivier waar je helemaal in het noorden in kunt zwemmen, maar die je ook helemaal naar beneden kunt volgen, over bruggetjes en onder bruggetjes door, langs een huis met wolken, langs watervallen, langs rennende mensen, langs mensen die ook op weg zijn naar hun werk.
Oslo, met zijn fjord en eilanden en bomen en meren en bergen en de rivier dus. Zoveel natuur en zoveel frisse lucht en zelfs maandenlang in de stad zijn maar toch ook echt in de natuur.
Oslo, met industrie en grijze flats, maar vooral ook pastelhuizen en houten huizen en een straat die je eigenlijk niet wil beklimmen omdat hij te steil is maar toch ook altijd de moeite waard, want houten pastelhuizen en (meestal) een grumpy kat midden op straat. En dat je op je Kaarten-app ziet dat je midden in de stad bent, maar het niet zo voelt. En twee tellen later weer wel.
Oslo, met meer dan 1000 zeepaardjes verspreid door de stad, die ik nog lang niet allemaal gevonden heb.
Oslo, met winters (en zelfs lentes) vol sneeuw, maar lange zomerdagen die alles doen vergeten wanneer het er om half 1 's nachts uitziet zoals op de foto. En dat de mensen dan lachen en kletsen en altijd buiten en actief lijken te zijn, alles leuk en lief is en je nooit wil slapen.
Oslo, met dit meisje en andere meisjes en jongens die hier wonen écht de moeite waard maken.
En dat ik nu al elke dag huil omdat ik eigenlijk helemaal niet wil verhuizen, maar eigenlijk ook helemaal wel. Maar oh, Oslo, zullen we het nog even gigantisch fijn hebben samen?
Oef, het klinkt echt fijn. Geniet er nog van, en veel geluk in Nederland x
BeantwoordenVerwijderenLief, dank je :)
VerwijderenIK WIL NU NAAR OSLO.
BeantwoordenVerwijderenSnap ik, doe maar <3
VerwijderenIk snap gewoon niet waarom ik nu pas deze blog van jou ontdek?!?!?!?! Ik keek altijd op je andere blog (heimarlou). Brb ga even maanden aan posts bijlezen
BeantwoordenVerwijderenHeimarlou is "fotodump", hier is tekst en Nederlands en eerlijkheid enzo :) Hoi <3
VerwijderenMaar Oslo blijft wel altijd en je kunt terug, misschien niet om te wonen en werken (of misschien ooit wel, maar dan niet om yoghurt te verkopen) maar wel om door de stad te lopen, in de rivier te zwemmen, en zo. En Nederland heeft ook rivieren waarin je kunt zwemmen en natuur (als je het kleine beetje kunt waarderen) en fijne stadjes. Maar, ergens wonen geeft zoveel meer mogelijkheden en vrijheid dan ergens tijdelijk zijn.
BeantwoordenVerwijderenMarlou geniet nou maar gewoon zoveel als kan, nu het nog kan! Dapper dat je keuzes durft te maken ook al lijkt dat misschien vanzelfsprekend. Nu al jammer dat we je Noorwegen-foto's moeten gaan missen, maar in NL of waar dan ook zullen je foto's vast ook fijn zijn.
BeantwoordenVerwijderen